Laatste nieuws

Op deze pagina vind je alleen korte nieuwsberichtjes. De (lange) reisverhalen vind je onder "De reis". Ben je meer van het beeld en minder van de lappen tekst? Bekijk dan de foto's en video's op de "Foto's en video's" pagina.

-----------------------------------------------------------------

Speciaal voor reizigers houden we ook een pagina bij met een aantal wetenswaardigheden en tips per land, gebundeld per continent. Die tips vind je onder De reis >> Reisverslagen >> Nederland / Afrika / Zuid-Amerika.

-----------------------------------------------------------------

*** 15 AUGUSTUS 2012 KWAMEN WE WEER TERUG IN NEDERLAND ***

Boek ons voor een fotopresentatie over onze reis

Waarom een jaar op reis? En waarom met een eigen auto? Wat komt er allemaal kijken bij (het voorbereiden van) zo'n reis? Een paar van de vragen die veel mensen ons stellen. Daar geven we antwoord op tijdens onze fotopresentaties. Daarnaast hebben we veel prachtige foto's, grappige filmpjes en interessante en spannende verhalen over onze reis. Dat alles brengen we met veel enthousiasme en een tikje humor over op onze toehoorders tijdens onze fotopresentaties. We kunnen een fotopresentatie verzorgen over een van de landen die we hebben aangedaan. Maar ook kunnen we een presentatie verzorgen over onze 5 maanden durende reis door Zuid- en Oost Afrika of over onze 7 maanden in Zuid-Amerika.

Leuk voor een Rotaryclub, vrouwenclub of.......? We zijn te boeken tegen een kleine vergoeding.

Fotopresentatie Bolivia (Zuid-Amerika)

Zondag 10 maart om 15.00 uur

De presentatie duurt ongeveer anderhalf uur. Trefwoorden van deze presentatie: ruige bergtoppen, rode, groene en turquoise bergmeren, geisers, dinosporen, regenwoud en de 'witte stad'..
Laat het ons even weten als je komt via: ons e-mail adres, dan geven wij ons adres aan je door.

Op 7 april om 15 uur is onze voorlopig laatste foto-presentatie, over Peru en Zuid-Brazilië.

 

7 augustus 2012
De cirkel is rond, het einde nabij

Wij zijn weer in Buenos Aires, het rondje Zuid-Amerika zit er op en wij zitten in de laatste week van onze reis. We hebben nog een kleine week voordat we op het vliegtuig stappen, maar het voelt eerlijk gezegd of de reis al voorbij is. En daardoor voelen we ons wel een beetje triestig. Aan de ene kant hebben we natuurlijk best zin om naar huis te gaan, maar aan de andere kant vinden we het jammer dat de reis ten einde is. Maar gelukkig hebben we nog een maandje vrij voordat we weer aan het werk gaan, dus we kunnen in Nederland ook nog even vakantie houden.

23 juli 2012
Eindelijk weer eens een beestenboel

Vanuit Cusco, dat hoog in de Peruaanse bergen ligt, reden we de warme, vochtige Peruaanse jungle in. Het was een lange dag rijden naar Puerto Maldonado, maar het was een interessante rit. De eerste uren reden we over een paar hoge passen tussen met sneeuw bedekte pieken en valleien met bergmeren. Daarna ging het van de hoogste pas, op 4900 meter, alleen maar naar beneden, eerst heel steil via haarspeldbochten de berg af, daarna werd het steeds groener en gingen de bergen over in heuvels en de bergstroompjes over in rivieren. Totdat we echt in de jungle zaten, met enorm brede rivieren, dicht bos met varens, palmen, lianen enz.

In Puerto Maldonado konden we kamperen bij de Anaconda Lodge, een lodge net buiten de stad in de jungle, met zwembad, een Thais restaurant met echte Thaise kokkin (3 dagen niet zelf gekookt en echt heeeeeeerlijk gegeten!), zwembad met ligstoelen, 4 soorten aapjes in de bomen en Tarantula's (enorme spinnen) die 's nachts tevoorschijn kwamen. Een waar paradijsje dus, waar we 3 nachten bleven. Dag 2 gingen we met een gids en 2 Zweedse dames de jungle in: eerst met een boot een stuk over de rivier, waar we een anaconda (enorme wurgslang) zagen, daarna een uurtje lopen naar een meer omgeven door jungle en daar ook weer rondgevaren. We zagen daar reuzenotters, een paar baby kaaimannen (kleine krokodilsoort) en heel veel vogels (o.a. papegaaien).

Vanuit Puerto Maldonado zijn we Brazilië ingegaan en in 4 dagen (!) naar de Pantanal gereden. Na 2 dagen rijden hebben we een rustdagje ingelast, bij een klein bungalowpark aan een brede rivier waar we mochten kamperen. We hebben vooral geluierd: lekker in de schaduw (want in de zon was het rond de 40 graden!) zitten lezen met uitzicht over de rivier en de jungle aan de overkant van de rivier. Ook nog even gezwommen bij/onder een kleine waterval, heerlijk!! Alleen jammer dat Mar weer flink lek geprikt was door gemene steekbeestjes.

Twee dagen daarna kwamen we aan in het noorden van de Pantanal, een enorm moerasgebied. We reden het moeras in naar het gehucht Porto Jofre, over een onverharde weg met meer dan 100 houten bruggen (in verschillende stadia van verval: sommige met flinke gaten erin). We hebben heel veel beesten gezien, 'gewoon' vanaf de weg: heel veel kaaimannen, Capibara's (lijkt op een reusachtig uitgevallen cavia, maar dan met de afmetingen van een schaap), apen, herten en heel veel verschillende soorten vogels (waaronder roze lepelaars, ijsvogels, roodnek-ooievaars, kleurige parkieten en grote blauwe papegaaien).

De volgende dag vertrokken we richting Bonito. Die nacht sliepen we bij een benzinestation, tussen de truckers. Veel reizigers doen dit regelmatig want het kost niets, is redelijk veilig, er zijn toiletten en zelfs douches en je verliest geen tijd aan het zoeken naar een camping of een plek waar je kan staan. Wij hadden het tot nu toe nog niet gedaan, want de omgeving is natuurlijk niet bepaald charmant en inspirerend en het is nogal lawaaiig. Maar we moeten zeggen: voor 1 nachtje is het zo gek nog niet.

De dag erna zijn we van de snelweg weer een stuk het platteland in gereden. Het was hier prachtig groen. Het landschap glooit zoals in Engeland, maar door de uitgestrekte weilanden met zwart-witte koeien waanden we ons af en toe in Nederland. Alleen in Nederland staan er geen palmbomen in de weilanden en hier wel! Het is hier subtropisch en dat zie je aan de begroeiing. Er groeien hier niet alleen veel palmbomen, maar ook grote varens en bananenbomen en de vogels die hier rondvliegen, zien we thuis alleen maar in de dierentuin. Grote, kleurige papegaaien, toekans, felgroene parkieten, etc. Aan het eind van de dag zochten we een mooi plekje aan een riviertje en tussen de bomen uit om te (wild)kamperen. De hele avond en nacht hoorden we veel (rare) geluiden: geritsel in de bomen en struiken, geschreeuw van (waarschijnlijk) vogels en capibara's en geplons in het water (waarschijnlijk ook een capibara).

De volgende ochtend spotte Mar een wasbeer in de struiken achter de auto en toen we een stukje langs de rivier liepen schrokken we grote familiegroepen capibara's op, die van schrik met een noodvaart over de oever naar de rivier renden en met een enorme plons het water in sprongen. Daarna zijn we over onverharde wegen verder gereden naar Bonito en hebben we onderweg nog een miereneter gespot. Wat een raar beest is dat zeg! Enorm lange neus, hele lange en harige staart en grote klauwen. Alsof er bij het creëren van de verschillende dieren op aarde nog een paar ledematen overbleven en die toen maar samengevoegd zijn tot 1 dier.

In Bonito hebben we nog meer dieren gespot: voornamelijk vissen. Lees hierover het verslag.

9 juli 2012
Ook Peru laten we achter ons...

We zitten nu nog in Cuzco, Peru, maar vertrekken morgen vroeg naar Puerto Maldonado, onze laatste stop voor de grens met Brazilië. Dat betekent dat we op de terugweg zijn. Terug naar Buenos Aires. Over ruim een maand vliegen we naar huis! Nu gaat het toch wel (te) snel. Aan de ene kant kijken we wel uit naar NL, ons huis, onze stad en onze familie en vrienden terug te keren, aan de andere kant bevalt dit reizende leventje ons toch nog best wel!

Helaas hebben we slechts een klein deel van Peru kunnen bekijken, maar wel een mooi deel. Een paar dagen geleden hebben we in 4 dagen de Incatrail gelopen naar Machu Picchu en dat was weer een hoogtepunt! Echt geweldig mooi. Het wandelen zelf was met name de 2e dag (1300 meter klimmen, 600 meter dalen) en de 3e dag (een paar keer klimmen en dalen en 16 km lopen) behoorlijk zwaar. We waren beide dagen behoorlijk moe, maar hadden allebei geen spierpijn ervan!!
Ook hebben we inmiddels Cusco bekeken, een prachtige stad met veel Incaruïnes in de omgeving!
Voordat we in Cusco aankwamen hebben we Arequipa aangedaan - ook een erg mooie, koloniale stad - en zijn we in de Colca Conyon geweest. Hier hebben we Condors van dichtbij gezien en hebben we een zware maar mooie wandeling de kloof in en weer uit gemaakt.
Daarna zijn we een stuk langs de Peruaanse kust gereden, maar helaas was het nogal bewolkt en mistig (zeemist), dus zijn we slechts een dag gebleven. Wel even heerlijk langs het strand gewandeld en pelikanen gezien. Vervolgens hebben we een oase aangedaan in de woestijn, temidden van heel hoge zandduinen. Hier hebben we een toertje gedaan van 2 uur: ca een uur door de duinen crossen in een buggie. Helaas -maar wel zo veilig- mag je niet zelf rijden, maar rijdt een ervaren chauffeur en die scheurt als een dolle de steile duinen op en af. Af en toe heel spannend, maar vooral erg leuk. En tussendoor sandboarden: op een houten plank de duinen af, vergelijkbaar met snowboarden maar dan op zand. Eerst liggend op dat ding de duin af en daarna (voor wie wilde) staand. Dat staand ging beter dan verwacht, maar we gingen dan ook alleen maar rechtdoor (zonder bochtjes te draaien en da's het moeilijke deel van snow/sandboarden). Erg leuk! Moeten we in Nederland toch ook eens introduceren in de duinen!

En ook al hebben we nog geen verslagen over Peru, de foto's spreken voor zich dus die hebben we al vast gepubliceerd (zie onder Foto & video).

 

24 juni 2012
Afscheid van Bolivia

Er is een tijd van komen en.... Twee weken geleden verlieten we Bolivia, na vijf weken daar rondgereisd te hebben. Voordat we Bolivia achter ons konden laten, wilden we nog een ding persé doen: de Camino de la Muerte rijden. Iedereen die de spannende aflevering van Top Gear daarover heeft gezien, weet waar we 't over hebben: de gevaarlijkste weg ter wereld. Voor iedereen die geen idee heeft wat Top Gear is, hebben wij onze versie op You Tube geplaatst, waarvoor Ndugu zo aardig is geweest om zijn visie op deze weg te delen met ons. Zie het verslag op de pagina "De Reis", bij Zuid Amerika.

In Bolivia is echter veel meer te zien dan we in onze verslagen hebben beschreven. Zo zijn we na Sucre eerst naar het bergdorpje Tarabuco gegaan om de uitgebreide zondagsmarkt te bekijken. Daarvandaan zijn we over mooie, onverharde bergweggetjes doorgereden naar het hoog in de bergen gelegen La Higuera. Daar hebben we een wandeling gemaakt naar de kloof waar Che Guevara is opgepakt (waarna hij werd vermoord). En omdat we graag nog wat verder in de geschiedenis wilden duiken, zijn we na ons bezoek aan Samaipata naar PN Toro Toro gegaan om grote aantallen dinosaurussporen te zien die daar 65 miljoen jaar geleden zijn gezet. Indrukwekkend! En tot slot hebben we natuurlijk Copacabana aangedaan, het prettig toeristische dorpje aan (de Boliviaanse kant van) het Titicacameer, waar je heerlijk kan relaxen op een van de vele terrassen of je auto voor de kathedraal kan laten inzegenen door de priester. Niet dat we dat gedaan hebben, maar vele anderen wel. En hiervandaan hebben we een uitstapje gemaakt naar het mooie Isla del Sol, een eiland in het Titicacameer.

Na al deze belevenissen zijn we dan eindelijk Peru binnen gegaan. Wat we daar zien en beleven, lees je de volgende keer.

1 juni 2012
Bueno Bolivia

Wij zitten al een kleine maand in Bolivia en dat bevalt erg goed: zeer veel verschillende, erg mooie landschappen (bergen tot ruim 6000 meter, meren, jungle), mooi weer en vooral: gezelligheid met andere reizigers en Nederlanders die hier wonen. In het kleine plaatsje Tupiza hebben we onszelf getrakteerd op een mooie hotelkamer in een redelijk luxe hotel waar we een gezellig Belgisch en Nederlands stel tegenkwamen. Vervolgens hebben we 6 dagen in Sucre rondgehangen. We (vooral Har) heeft daar 2 dagen aan de auto gesleuteld met Dirk, een Nederlandse automonteur die al 8 jaar in Sucre woont. Een aardige en gezellige vent, waarmee we ook flink wat uurtjes hebben gekletst, o.a. in het restaurant waarvan hij mede-eigenaar is (samen met 2 andere Nederlanders) en waar we bitterballen en Bossche bollen hebben gegeten!
Na 6 prettige dagen in het mooie Sucre zijn we via een paar mooie kleine bergdorpen naar Samaipata gereden, een plaatsje in het oosten van Bolivia, prachtig gelegen op de grens tussen de hoogland en de jungle. Ook hier zijn we weer 6 dagen gebleven, want we hadden het hier goed naar onze zin: heerlijk zonnig weer, waanzinnig mooie omgeving (bergen, jungle, watervallen) een aardig dorp met goedkope restaurantjes met lekker eten (we hebben maar 1x zelf gekookt) en een mooie camping. En ook hier gezellige mensen: een Nederlands stel, Ben en Susanne, dat na een wereldreis hier is neergestreken en hier nu een reisbureautje en restaurantje runnen. We hebben 4 avonden bij ze aan de bar gehangen en heerlijk gekletst.

Dus we doen het wat rustiger aan, genieten van de gezelligheid van de mensen die we tegenkomen en zijn zodoende helemaal over ons dipje heen.

En nu staan we in La Paz op de 'camping' bij het bij overlanders wel bekende hotel Oberland, samen met een Duits stel en een Oostenrijks stel dat we al eens eerder op onze reis tegen kwamen. Ook reuze gezellig. Dus we gaan snel weer terug naar het kampvuur om in het Engels (!) verder te kletsen met ze.

11 april 2012
Keuzestress, te veel moois ...

Na onze kleine 'vakantie' in Bariloche zijn we weer en route naar het noorden. Maar ons probleem: via welke route? Via Chili of Argentinië? Zowel in Argentinië als in Chili zijn zoveel parken, vulkanen, meren, mooie plekken, dat we één keer maar de route bepalen door een muntje op te gooien. Eerst maar naar San Martin de Los Andes, waar we een hele zware wandeling gemaakt hebben (1300 meter klimmen en dalen = 2 dagen spierpijn!), naar de top van een berg waar we mooi uitzicht hadden over 4 meren en 2 besneeuwde vulkaantoppen. Daarna toch maar weer naar Chili, naar Pucon, waar we de vulkaan Villarica wilden beklimmen. Helaas gooiden regen en laaghangende bewolking roet in het eten, we hebben die hele vulkaan niet eens gezien! Dus toen maar de vermoeide spieren verwend in het thermische (warme) water van de vulkaan, in enkele thermische baden aan de rivier (buiten). Vervolgens in het PN Conguillio het bijzondere landschap bekeken rondom de vulkaan Llaima, die voor het laatst in 2008 is uitgebarsten. Gestolde, zwarte, metershoge lavastromen hebben hier hele stukken regenwoud weggevaagd. Ondanks de zware bewolking kregen we deze vulkaan wel heel even te zien, toen de zon even door de zware wolken heen brak en een gat brandde in het wolkendek, die vervolgens weer dicht trok. Door (de voorspelling van) nog meer slecht weer (leuk hoor die regenwouden, maar jammer dat het er zo vaak regent) werd de keuze Chili of Argentinië gemakkelijk gemaakt. Dan maar weer de droge, dorre pampa's van Argentinië in. De Argentijnse kant van de Andes is de droge en zonnige kant. Dus hup, de grens weer over en zo kwamen we bij toeval in het gehucht Las Lajas terecht, waar net een rodeo aan de gang was. Mannen die pogingen deden op de wild gemaakte paarden te blijven zitten, met of zonder zadel. Daarna vertrokken we naar de vulkaan Copahue bij het gehucht Caviahue. Het was stralend, warm weer dus nu konden we de vulkaan wel zien evenals het prachtige, ruige landschap daaromheen: hoge bergen, blauwe meren, bijzondere bomen (Araucaria's), groene heuvels en uit de grond borrelend heet water. We hebben wat gevierwielerd door de heuvels en zo een prachtig wildkampeerplekje gevonden, hoog boven een groot meer en met uitzicht op de vulkaan, bovenaan een skipiste waar wij bij de laatste paal van de skilift stonden. Dit smaakte naar meer dus door naar het gehucht Varvarco waar ook een bijzonder mooi berggebied ligt. Ook hier een vulkaan (Domuyo), een paar geisers die zo'n 2 a 3 meter de lucht in spuiten, een thermaal bad (in de rivier, aangelegd door een stukje af te dammen) en prachtige rotsformaties. Na deze omzwervingen in het land van de gaucho's - we komen steeds gaucho's te paard tegen die grote kuddes schapen of geiten over de weg leiden - was het tijd om maar eens wat kilometers 'te vreten', want op deze manier komen we nooit in Bolivia. Dus 'gas erop' en op naar Mendoza. De keuzestress over de te volgen route is voorlopig nog niet verdwenen, maar aangezien in Chili de autobanden veel goedkoper zijn dan in Argentinië en we wel een paar nieuwe nodig hebben, gaan we na Mendoza Chili weer in.

31 maart 2012
Eindelijk, vakantie!

Al dat reizen, steeds maar weer verder trekken, dat is best vermoeiend. Dus houden we 'vakantie' in Bariloche. Hier in Bariloche hebben we erg lekker, zomers weer. Eindelijk kunnen we weer eens in t-shirt en korte broek rondlopen! Lekker even kanoen in deze prachtige, merenrijke en bergachtige omgeving. We zitten op een mooie camping met mooi uitzicht over het meer en hebben ook wat gezelligheid van andere reizigers. Een stel Duitsers met kind die steeds 6 weken hier met eigen auto/camper rondreist (de auto laten ze hier tussendoor staan) en een jong stel Oostenrijkers met een Mercedesbusje dat hier totaal 8 maanden rondreist. Ook gelijk wat onderhoud gedaan aan de auto. Het normale onderhoud + wat kleine dingen. Niet alleen heerlijk kaasfonduen maar ook veel, heel veel chocolade eten, want daar staat Bariloche bekend om. Lekker hoor.....vakantie...

29 maart 2012
We komen terug, maar wel iets later...

Wij zitten nu in Bariloche, hometown van Maxima. Qua landschap lijkt het hier net Zwitserland en daarom hebben veel Zwitserse immigranten zich hier gevestigd. En zo waren wij in de gelegenheid gisteravond om heerlijk kaasfondue (Mar) en goulash (Har) te eten in een restaurant met de naam 'Casita Suiza'. Het is hier heerlijk weer en we staan op een prima camping met uitzicht over het meer, dus we blijven hier een paar dagen. Dan kunnen we wat onderhoud aan de auto (laten) doen, de was wegbrengen, onze website bijwerken, in de zon zitten lezen en andere noodzakelijke klussen.

En we hebben nog een nieuwtje. Zuid-Amerika bevalt ons zo goed en er is hier nog zo veel te zien dat we hebben besloten iets langer weg te blijven. In plaats van half juli komen we op woensdagochtend 15 augustus terug in Nederland. Dus cancel je vakantie of kondig alvast een vrije dag aan op je werk, want jullie komen ons natuurlijk allemaal welkom heten op Schiphol! Niet dan?

2 maart 2012
Nagekomen foto's van zeeleeuwen

We hebben nog een paar foto's van het snorkelen met zeeleeuwen (verslag Peninsula Valdes), toegestuurd gekregen van de gezellige, Amsterdamse snorkelgenoot en terrasgezellin Willemijn, die we jullie niet willen onthouden.

Har heeft duidelijk minder drijfvermogen dan Mar.

 

 

1 maart 2012
Dit is Zuid-Amerika?

We hebben er al 6.600 kilometer op zitten in Argentinie en Chili. We zijn aan het eind van de wereld geweest, zoals de zuidelijkste stad van het continent - Ushuaia - ook wel wordt genoemd, en koersen nu weer naar het noorden. Het eind van de wereld bleek ook het eind van een goede, snelle internetverbinding te zijn, dus dat heeft wat frustraties opgeleverd. Maar we hebben geen klagen, want Argentinie is ontzettend online! Bij elk hotel, bij elk tankstation, bij elke VVV, bij heel veel cafes en restaurants en bij veel campings hebben ze gratis wifi. En vaak nog redelijk snel ook. Zelfs in vrij kleine, afgelegen dorpen kan je vaak wel ergens wifi oppikken.

Ja, het is hier prettig en makkelijk reizen, toch wel heel anders dan in een aantal Afrikaanse landen die we hebben aangedaan. Wel lekker hoor: elk dorp heeft wel een supermarkt(tje) en in de grote plaatsen vind je ook grote supermarkten. Maar dan ook echt grote supermarkten, waar bijna alles te koop is, tot en met autobanden aan toe! En de grensovergangen die we tot nu toe meemaken (heen en weer tussen Argentinië en Chili) kosten ongeveer een half uur tijd en verder niets. Twee of drie loketjes af, die netjes op een rijtje naast elkaar in een kantoor zitten. Geen kosten voor visa, verzekeringen en andere onzin. Heerlijk! Alleen met tanken is het een beetje opletten. Het komt regelmatig voor dat tankstations uren of dagen zonder benzine of diesel zitten! Als er dan wel weer brandstof voorradig is, vormen zich lange rijen bij de tankstations.

En de campings......., tja de campings. Die laten nog wel eens wat te wensen over. Vaak moeilijk te vinden, fantasieloos en vervallen. Maar gelukkig mag en kan je hier wildkamperen! Zonder voorzieningen, maar wel op de mooiste plekjes kamperen. Dat vinden wij wel te gek, dus dat doen we regelmatig. Lees hierover meer in ons verslag 'Langs de kust naar het zuiden'.

Kortom, Zuid Amerika is echt een totaal ander continent dan Afrika. Misschien dat we later nog onze mening bijstellen?

 

 

2 februari 2012
Dit was Afrika

We zitten nu al ruim twee weken in Buenos Aires en dat heeft ons mooi de kans gegeven ons 'huiswerk' m.b.t. Afrika af te maken. Dus hebben we nu ook de laatste (nogal lang uitgevallen) fotoserie van Afrika geplaatst. De serie van onze vakantie met vriendin Bregje en nichtje Marieke, waarmee we in een grote Kea Camper van Kaapstad langs de kust naar Tsitsikamma zijn getrokken. En door het binnenland weer terug naar Kaapstad, waar we nog 5 dagen met onze moeders Kaapstad en omgeving onveilig hebben gemaakt.

Nu de eerste - Afrikaanse - helft van onze reis er op zit, leek het ons een goed moment om eens in te gaan op onze manier van reizen, onze drijfveren om te reizen, praktische aspecten aan het reizen, onvermoede talenten tijdens het reizen enz. enz. Lees meer hierover in het Interview met ons.

 

19 januari 2012
Druk, druk, druk

Ja hoor, we leven nog en het gaat erg goed met ons! We zitten inmiddels in BUENOS AIRES, ZUID-AMERIKA! We hebben erg lang niets van ons laten horen, al tijden geen verslagen en foto's ge-upload. Technische problemen, zullen we maar zeggen. En we hadden het gewoon ook te druk!

In Malawi begaf onze laptop het en we wilden hem in Zuid-Afrika laten repareren en liever niet mee laten rommelen in Malawi of Mozambique. Zonder onze laptop kunnen we (voorzover onze kennis reikt) onze site niet bijwerken, vandaar de radiostilte. Eenmaal in Zuid-Afrika moesten we flink doorkachelen om op tijd in Kaapstad te zijn voor het inschepen van onze auto en het bezoek van een vriendin en nichtje van Mariska die daar Oud & Nieuw met ons kwamen vieren. Eenmaal in Kaapstad is de laptop gerepareerd (nieuwe harddrive), maar er zijn nog een paar dingen die nog niet helemaal als vanouds meewerken, waaronder ons websiteonderhoudsprogramma (mooi scrabbelwoord). Daarnaast hadden we het erg druk: auto verschepen (dat gaf nog aardig wat stress, want de verschepers kwamen maar niet met volledige informatie) en vervolgens vakantie vieren met vriendin en nichtje (dat was erg gezellig, daarover binnenkort meer in de verslagen). Daarna kwamen onze moeders aan in Kaapstad en hadden we het druk met hen te vermaken. Ja, ja, we hebben het maar druk. Het reizigersleven is soms zwaar!

Gisteren zijn we in Buenos Aires aangekomen! En aangezien de auto pas eind januari/begin februari zal aankomen, hebben we de komende 2 weken tijd genoeg om onze website eens even flink onder handen te nemen. Maar eerst trekken we hier nog drie dagen op met een collega/vriendin van Mariska, die de komende drie weken door Uruguay zal reizen en gisteren ook is aangekomen in BA. Nog meer gezelligheid! Dat zal weer wennen worden als we straks slechts met zijn tweeen zijn!

En als laatste, onder het motto: beter laat dan nooit, we wensen iedereen een prachtig, reislustig, veilig en gezond 2012 toe.

 

1 december 2011
All alone, am I, without a reason why....

We zijn weer alleen, tenminste, we zijn met z'n drieën natuurlijk, De Tank, Mar en Har. Broer en zus zijn weer in Nederland en zijn druk bezig met heel andere belangrijke zaken. Wij gaan gewoon door met onze dagelijkse bezigheid: reizen. Je kunt weer een verslag lezen over twee fraaie parken, foto's bekijken op de foto pagina en de primeur: Bewegende beelden van Har & Mar! Zie hiervoor het verslag over de Serengeti in Tanzania.

 

25 november 2011
Gastverslag Rwanda

We zijn 10 dagen in Rwanda geweest en hebben daar een fantastische tijd gehad. Niet alleen omdat het een prachtig land is, waar het makkelijk reizen is en ook niet alleen vanwege alle apen die we daar gezien hebben, maar ook omdat Annemiek en Jurgen 10 dagen met ons meegereisd zijn. Dat was erg gezellig! Jurgen heeft de zware taak van het schrijven van een verslag van Mar overgenomen. Dat verslag staat nu op de site.

Ook staat er een aantal fotoreeksen van Rwanda en ook nog een van het Tarangire NP in Tanzania op de fotopagina van de website.

 

30 oktober 2011
Thanks to Toyota garage, Mbeya

We are happy to announce that our green Landcruiser, alias: "The Tank", is up and running again! After several hours of hard work with 5 (!) mechanics plus the assistance of the warehouse manager and the director himself, the gearbox and transfercase are as good as new. A special thank you to all the people at Highland Motors, Mbeya, who were willing to work on their free Sunday, just to help us out! Thanks again guys and maybe we'll see you at the end of November?

Verslagen Zambia

We hadden weer panne aan de auto, waardoor we weer gedwongen drie dagen stil staan in het niet al te opwindende plaatsje Mbeya in Tanzania. Dat geeft Mar de tijd de verslagen over Zambia af te maken en de foto's te selecteren. Er staan dus nieuwe verslagen en een paar series foto's van Zambia op de site .

Zambia was groener en zwarter dan Namibie en Botswana. We hebben genoten van het Zambiaanse landschap: de groene bomen en struiken en de bergen op de achtergrond. Mooier dan de vaak wat saaie, dorre, bruine landschappen in Botswana. En zie je in Namibië en Botswana nog heel veel blanken (die daar wonen of rondreizen), in Zambia wonen en werken maar weinig blanken en komen we ook niet zoveel blanke Zuid-Afrikaanse en andere blanke reizigers/toeristen tegen als in Namibië en Botswana. De vrouwen lopen in kleurige rokken en omslagdoeken langs de wegen. Zambia voelt daardoor 'Afrikaanser' dan Namibië en Botswana. 

 

17 oktober 2011
Botswana, nagekomen verslag
Ook al zijn we nu in Zambia aangekomen, jullie hadden nog 1 verslag van Botswana tegoed. Namelijk dat van Moremi NP. Dat staat nu op de site, de foto's stonden er al eerder. In Zambia gaan we nu onderweg van Livingstone (de Victoria Falls) naar het Lower Zambezi NP. De watervallen vielen een beetje tegen. Er stroomt vrij weinig water door in deze (droge) tijd van het jaar, waardoor ze bij lange na niet zo indrukwekkend zijn als in het natte seizoen.

Zodra we weer zin en tijd hebben (en internet) volgt het eerste verslag over Zambia.

10 oktober 2011
Belevenissen in Botswana
We zijn nu in Maun, waar we de auto vorige week een beurt hebben geven en wat reparaties hebben laten uitvoeren aan de auto bij de Toyota garage. Ook hebben we ons hier een slag in de rondte gezocht naar wat campingspullen, met wisselend succes. Een kleine gasfles bleek onmogelijk te vinden, het bleek al moeilijk genoeg om überhaupt een gasfles te vinden, dus dan maar een grotere gekocht (voor het buiten gasstelletje). Tussendoor hebben we een vlucht gemaakt over de Okavango Delta, in een klein 7-persoons vliegtuig. Best mooi, maar het was enorm warm in het vliegtuigje en we hobbelden nogal op en neer, waardoor we flink misselijk werden en blij waren dat we na een uur weer op de grond stonden.

Voorafgaand aan onze aankomst in Maun waren we twee dagen in het Chobe National Park, waar we over de moeilijk, want zeer zanderige, Chobe Road vanuit Kasane naar toe zijn gereden. De zanderige Chobe Road en de zeer zanderige wegen in Chobe zelf waren de reden om met de Zwitsers (Patrick en Vanessa) samen op te reizen, zodat we elkaar konden helpen als we vast zouden komen te zitten. Of dat ook nodig was lees je in het verslag over Chobe.

Na drie dagen Maun zijn we naar de Central Kalahari gereden om daar een nachtje te verblijven voordat we naar het prachtige Moremi National Park afreisden om daarna weer terug te keren naar Maun. (Het lukte ons niet eerder een reservering te krijgen in het populaire park, waar je zonder campingreservering niet in schijnt te komen.) Helaas kregen we in de Kalahari serieuze panne. Hoe dat hachelijke avontuur is afgelopen lees je in het verslag over de Central Kalahari.

Na reparatie van de auto zijn we naar Moremi NP gegaan, wat we een prachtig park vinden. Een heel afwisselend, groen landschap met veel water. De beesten moet je daar wat meer zoeken dan in bijv. Etosha, maar je ziet ze wel echt in hun natuurlijke omgeving. Dat gevoel heb je bij Etosha toch minder. De foto's van Moremi staan al op de site. Een verslag volgt nog.

Nieuwe fotoreeksen op de fotopagina van onze website: Chobe NP, Okavango Delta (vanuit de lucht), Central Kalahari NP en Moremi NP.

29 september 2011
Botswana
Namibië ligt achter ons, eergisteren staken we de grens - moeiteloos - over en we zijn direct het Chobe NP in gereden. We reizen een aantal dagen samen met twee Zwitsers die (ook) een half jaar door Afrika reizen met hun eigen auto. Daarom kunnen we nog makkelijker wat zware offroad tracks rijden want als we vast zitten....

Van Botswana zijn nog geen reisverslagen te lezen maar Namibië is helemaal gereed, inclusief de foto's. We zijn benieuwd naar jouw reactie!

19 september 2011
Namibië, vervolg
We hebben inmiddels twee nieuwe verslagen en enkele reeksen foto's geplaatst en daarin lees en zie je het vervolg in Namibië. Veel leesplezier.

10 september 2011
Van Zuid Afrika naar Namibië
De auto is weer in ons bezit en we zitten inmiddels in Namibie. We hebben slechts anderhalve week met de eigen auto in Zuid Afrika gereisd. We komen namelijk terug in ZA in december, dan gaan we nog wat meer rondkijken. Vanuit Kaapstad gingen we eerst een klein stukje naar het zuiden om walvissen te spotten, maar daarna snel naar het noorden gereden via de N7, waar de bloemen in dit jaargetijde volop in bloei staan. Daarna doorgereden naar het Kgalagadi NP (NP staat voor National Park), met een tussenstop in het Augrabies NP. Na 5 dagen Kgalagadi (zie het verslag) zijn we bij Rietfontein Namibië in gegaan. Dit ging snel en soepel. Onze papieren werden gecontroleerd, Harald moest ze vertellen wat ze met de Carnet de Passage (soort paspoort voor je auto) aan moesten (hier stempelen, daar afscheuren...) en de douane van Zuid-Afrika wierp nog een blik in de auto. Binnen een half uur waren we Zuid-Afrika uit en Namibië in. In het eerste plaatsje in Namibië, 30 km. verderop, moesten we vervolgens de voor niet Namibische auto's verplichte roadtax betalen. Daar moesten we de beambte wel eerst overtuigen dat het een Nederlandse auto en geen Namibische auto was waarin we rondrijden. De Namibische auto's hebben nl. ook gele nummerplaten en voor Namibische auto's hoef je geen wegenbelasting te betalen, dus ze wilde ons wegsturen. Maar zonder betalingsbewijs kan je een boete krijgen bij politiecontroles, dus wij hielden vol dat we toch echt wilden betalen. Gelukkig mochten we in Rand (de Zuid-Afrikaanse munt) betalen, want we konden niet pinnen, met visa betalen of ergens in het plaatsje geld trekken. En gelukkig hadden we nog precies genoeg Rand om het bedrag te betalen. Anders hadden we naar Keetmanshoop (150 km. verderop) en weer terug moeten rijden. Vervolgens zijn we doorgereden naar Keetmanshoop en daar inkopen gedaan bij de Spar en doorgereden naar de camping bij het niet-officiële Kokerbomenwoud. Een nogal basic camping, maar wel op een mooie locatie. De volgende dagen Sossusvlei NP en Naukluft NP bezocht, zie de verslagen. Daarna naar Swakopmund aan de kust gereden, waar we nu al 3 dagen lekker lui rondhangen en van de koelte, internet, appeltaart, croissantjes en andere stadse genoegens genieten.

Lees hier de nieuwe verslagen: Westkaap, Kgalagadi.

 

22 augustus 2011
Dit is Afrika
We zijn nu een week in Kaapstad en hebben al wat sightseeing in 'The City' gedaan, de Tafelberg beklommen en 2 dagen rondgekeken in 'Cape Point (waaronder Kaap de Goede Hoop)'. Ook hebben we al kennis gemaakt met de Afrikaanse bureaucratie. Lees de twee verslagen hier.

15 augustus 2011
Dit was Nederland...
Onder toeziend oog van diverse familieleden en vrienden, zijn we vertrokken van Schiphol naar Kaapstad in Zuid Afrika. Het is dan toch eindelijk zover: de reis begint!

Het afscheid op Schiphol van vrienden en familie was gezellig en roerend (een enkel traantje werd weggepinkd). Na alle afscheidszoenen en het gezwaai voor de douane, liepen we snel naar de gate die op onze tickets stond. We waren namelijk wat aan de late kant. Iets na de 'gate closes' tijd op de ticket, kwamen we bij de gate. Maar bij de gate aangekomen was er niets en niemand meer te zien, Huh, waren we echt te laat? We begonnen ons al een klein beetje zorgen te maken dat we niet mee zouden gaan naar Londen. Wij naar de gate er naast, die wél open was. Bleek dat we een gate-wijziging hadden gemist en dat we nu bij de juiste gate stonden. Gelukkig! We konden meteen inchecken en doorlopen naar het vliegtuig en waren de laatsten die het vliegtuig in liepen....

5 augustus 2011
Tegenvaller
Bij reizen horen verrassingen en tegenslagen en loopt het niet altijd zoals gepland. Zeker als je in, bijvoorbeeld, Afrika rond reist.

Wij zijn zelf nog niet in Afrika aangekomen, sterker nog, we zijn nog niet eens vertrokken en toch hebben we de eerste tegenvaller al te pakken.

Het vorige bericht meldde dat 'onze' boot op zondag 24 juli vertrok naar Kaapstad. Na enig zoeken kwamen we op een site die de route en actuele lokatie van het schip weergaf. En wat bleek? Het schip, de Safmarine Nomazwe, bevond zich al ter hoogte van Portugal. 'Mooi zo, dat gaat goed', dachten we ........ totdat we zagen dat hij naar het noorden, dus naar Rotterdam toe ging!Op zondag 31 juli - een week later dan gepland - kwam het schip aan in Rotterdam. Vandaar vertrok hij eerst naar Tilbury (in de monding van de Theems in Engeland) en vervolgens naar Bremerhaven in Duitsland! De verkeerde kant op! Gelukkig is hij nu op weg naar het Zuiden. Allereerst gaat hij naar Las Palmas (Canarische eilanden, voor de kust van Marokko). En dan hopelijk in een rechte lijn door naar Kaapstad? Dit betekent dat de boot met onze auto op zijn vroegst op 21 augustus in Kaapstad zal zijn. Dus wij hebben in elk geval een week de tijd om Kaapstad te verkennen.

Wel prettig: we kunnen de actuele lokatie van het schip op elk moment checken op het internet. Ook benieuwd waar onze auto zich nu bevindt? Klik hier. Op de pagina zie je een blokje tekst staan: Last position received. Hierin klik je op "Map" en dan zie je waar het schip nu is.

Maandag a.s. gaat voor ons de laatste week in Nederland in. We beginnen nu echt het gevoel (het kriebelt!) te krijgen dat het bijna zover is. En er komt langzamerhand een eind aan de actielijst die we hebben gemaakt, we hebben de laatste spulletjes gekocht, Skype is geïnstalleerd bij de beide moeders (en het werkt!) en alle papieren die we nodig hebben voor de reis zijn binnen. Nu nog het huis schoonmaken voor onze huurders, dan kunnen we echt weg.

23 juli 2011
Landcruiser ingeblikt
Een nieuwe mijlpaal! Donderdag 21 juli hebben we de auto naar de Rotterdamse haven gereden en bij de firma Damco in de container geladen. Zondag begint zijn avontuur al, want dan vaart de boot naar Kaapstad. Lees het totale verslag op pagina "De reis" onder het kopje Nederland. Of klik hier.

Er gingen drie dagen van nog wat inkopen doen en inpakken aan vooraf. We hebben al zoveel mogelijk spullen in de Landcruiser geladen: reserveonderdelen, gereedschap, kampeer-spullen, wat etensvoorraden, schoonmaakspullen, medicijnen, reisgidsen en kaarten, potten en pannen, beddengoed en kleding. Het lastigste daarbij: voor Mar.... welke kleren neem ik mee? En voor Har.... welk gereedschap neem ik mee? Voordat we het in de auto stopten hebben we eerst alles bij elkaar gezet in de huiskamer en genoteerd wat er mee gaat. En omdat we weinig zin hadden om de volgepakte auto de hele nacht in Amsterdam te laten staan, zijn we na het eten naar camping De lakens in Bloemendaal aan Zee gereden om nog een nachtje in de auto te slapen. We waren precies op tijd om nog een blik op een mooie zonsondergang mee te pakken en zo even bij te komen.