Gebrul in de nacht

26 oktober 2011

We staan stil bij een groepje zebra's in het South Luangwa NP. De gids/chauffeur weet veel over deze beesten te vertellen, net als bij de nijlpaarden net. Wij vinden dat wel leuk, maar Patrick hangt verveeld tegen Vanessa aan op het bankje achter ons in de safari-auto. We doen samen met hen en nog een Nederlands stel een middag/avond gamedrive, geboekt bij onze camping. "Hij praat te veel en stopt te lang. Laten we doorrijden en op zoek gaan naar luipaarden", moppert Patrick tegen ons. "Zebra's en nijlpaarden hebben we al genoeg gezien." Zelfs als we even verderop een leeuw zien is Patrick niet echt enthousiast. "We hebben al zoveel leeuwen gezien de afgelopen weken. We zijn een beetje verwend geraakt", concludeert Vanessa.

Nijlpaarden hebben we ook gezien tijdens onze kanotocht op de Zambezi River. Met zijn vieren hadden we een kanotocht geboekt op de rivier, vlak bij het Lower Zambezi NP: Een dagje kanoen tussen de nijlpaarden en krokodillen, een overnachting in tentjes op een eiland in de rivier en dan de volgende ochtend weer terug naar de lodge met de speedboot. Kanoen bleek een ideale manier om aan de hitte te ontsnappen en het was heerlijk relaxed. We peddelden rustig aan en konden volop genieten van het landschap: palmen, groene struiken en bomen afgewisseld met hoge rietkragen en witte strandjes, met op de achtergrond het donkere silhouet van een bergmassief. De hippo's (nijlpaarden) gedroegen zich keurig, we moesten ons slechts een keer snel uit de voeten (of eigenlijk uit de peddels) maken, omdat er een hippo wat al te dichtbij onze kano's opdook. Verder een paar olifanten en krokodillen gezien en ook apen, bokjes en veel vogels. We overnachtten op een prachtig eiland midden in de rivier. Helaas geen olifanten of hippo's door het kamp gehad, wel vlakbij, want we konden ze horen 's avonds en 's nachts.

Gistermiddag zijn we aangekomen in het South Luangwa NP. Afgelopen avond en nacht hebben we ook een paar nijlpaarden gezien op onze camping net buiten het park. Een nijlpaard liep midden in de nacht zelfs vlak langs onze auto. We konden horen hoe hij het gras afhapte. Twee uur later werden we wakker van drie olifanten die op tien meter afstand onze auto passeerden. En om vier uur 's nachts werden we uit onze slaap gehaald door een heus 'concert' van hippo's. Van alle kanten hoorden we het typische lage gebrul en gebrom van tientallen hippo's. Dat maakte nogal wat herrie kan ik je verzekeren! Behoorlijk indrukwekkend.

Dus als we nogmaals stoppen bij een modderpoel met wat nijlpaarden, zakt Patrick nog verder onderuit en kijkt verveeld. Ook de visarenden en nog wat andere vogels kunnen zijn aandacht niet vasthouden. Als de zon ondergaat stoppen we om een drankje te drinken naast de auto. Daarna gaan we weer verder. Nu in het donker, maar met een spotlight aan waarmee de 'spotter' van links naar rechts de omgeving afspeurt. De ogen van vele bokjes en zebra's lichten fel op als de spotlight op ze schijnt, maar daar stoppen we nu niet meer voor. We zijn nu op zoek naar nachtdieren. Dan horen we verderop het felle 'geblaf' van bavianen. Ze gaan enorm te keer. Alarmkreten, volgens de gids. We rijden de richting op van het geluid. "Luipaard", zegt de gids. Patrick schiet rechtop en allemaal turen we in de richting van de spotlight. Dan zien we zo'n 20 meter voor ons, gevangen in het licht van de spotlight, een schim van de slanke kat. De gids rijdt er snel op af, maar dan verdwijnt het luipaard alweer in de struiken. We rijden op de struiken af en stoppen. De spotter speurt met zijn lamp de struiken af. Daar is 'ie! De gids rijdt naar achteren, keert en rijdt achter het luipaard aan. Al snel heeft de spotter zijn lamp weert op het luipaard gericht. Die loopt in een rustig drafje door, zonder acht te slaan op het licht en alle opwinding in de auto. Hij verdwijnt af en toe achter een struik, maar komt dan even later weer tevoorschijn. Zo'n vijf minuten kunnen we het luipaard volgen, dan loopt hij van de weg vandaan en duikt de struiken in. Weg is hij.

Even later stoppen we naast een boom. De spotter schijnt links van de auto op een licht groene vlek tussen de donker groene bladeren. Een kameleon, vertelt hij. Die is 's nachts beter te zien dan overdag als zijn kleur gelijk is aan de bladeren. De spotter laat zijn licht van de kameleon weg glijden en beweegt zijn lamp naar rechts. "Verrek, een leeuw!" Een volwassen leeuw ligt op zo'n vijf meter naast de weg. We staan er al een paar minuten vlak naast zonder hem gezien te hebben! We rijden nog wat dichter naar de leeuw toe en de gids legt uit hoe je een volwassen leeuw van een jonge leeuw onderscheidt. "Rrrrrrrrrrrroawwww!" De leeuw begint te brullen. "Wauw, wat een indrukwekkend geluid!", fluister ik. "Rrrrrrrrrrrroawwww! Rrrrrrrrrrrroawwww! Rrrrrrrrrrrroawwww!" Ruim een minuut lang ligt de leeuw naast onze auto te brullen. De kop omhoog, neus in de lucht. Je ziet zijn flanken uitzetten als hij adem haalt tussendoor. "Rrrrrrrrrrrroawwww! Rrrrrrrrrrrroawwww!" Dan gaat zijn kop weer naar beneden en is het stil.

Maar niet veel later wordt zijn roep beantwoord door een leeuwin. Zo houdt de leeuw contact met de leeuwinnen van zijn groep, vertelt de gids. Kort daarop staat de leeuw op en loopt langzaam weg. We volgen hem nog even met de spotlight en rijden vervolgens weer verder. We rijden aan wat bokjes en apen voorbij en even later.... "Verdomd; nog een leeuw. Oh nee, een leeuwin", zeg ik. "Wat een mazzel." Een leeuwin loopt langs de kant van de weg onze kant op. We vangen haar in de lamp als ze rustig naar de auto toe en voorbij loopt. "Ze reageert op de roep van de leeuw en is nu op weg naar hem", zegt de gids.

Verder maar weer. Tevreden zakken we onderuit op de banken van de safari-auto. "Dit is een geweldige nightdrive!", zegt Patrick opgetogen. Maar de drive is nog niet over en 10 minten later zien we nog een leeuwin naast de weg liggen. De gids parkeert de auto op nog geen twee meter van haar af. Ook zij blijft rustig liggen en knijpt haar ogen dicht als de spotlight in haar ogen schijnt. De gids vertelt wat interessante wetenswaardigheden over de leeuwin en al die tijd blijft de leeuwin rustig liggen. Maar na een paar minuten staat ze opeens op en loopt naar de auto. In een paar passen staat ze naast onze open safari-auto. Van schrik schuiven Vanessa en haar achterbuurvrouw over de bank verder de auto in. De gids start snel de auto en rijdt langzaam een paar meter vooruit. "Ze was niet van plan ons aan te vallen, maar als wij schrikken dan merkt ze dat. Net als honden angst van mensen merken. En dan kan ze onverwachte dingen doen" legt hij uit. De leeuwin keurt ons geen blik meer waardig als ze bij de auto vandaan wandelt en langzaam uit het zicht verdwijnt. "Oef, dat was best even spannend", verzucht Vanessa.

Voordat we een half uurtje later het park uitrijden zien we ook nog een Genet. Dit is een kleine katachtige, kleiner dan een huiskat, met vlekken op zijn lijf en zwarte ringen op zijn dikke pluizige staart. Als we om acht uur voldaan de camping oprijden, zien we weer een paar nijlpaarden rondscharrelen in de struiken en het gras rondom de camping. "Wat een fantastische nightdrive", concludeert Patrick tevreden.